Polsko-indyjskie kulturalne dialogi online rozpoczęte

Dzisiaj łączyliśmy się online z uczennicami i nauczycielkami z Zespołu Szkół im. Marii Curie-Skłodowskiej w Suchej Beskidzkiej inaugurując serię spotkań Polsko-indyjskie Dialogi Online. Udaj, Aakash, Ravindar, Rahul, Pratam, Sumitm Shivani, Neha i Khusi zaśpiewali dwie piękne tradycyjne pieśni:  suficką "O Lal Meri Pat" - oraz modlitwę do Krishny "Hari Dharsan Ko Pyaasi", a Natalia, Kasia, Ilona, Ania, Karolina."Chodź, pomaluj mój świat" i "Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał". Dzieci przedstawiły się, opowiedziały o sobie, o swoich hobby i zdecydowały, że następnym razem opowiedzą, jak wygląda nauka w szkole w Indiach i w Polsce.
Spotkanie poprzedziły 2 warsztaty przygotowawcze z dziećmi i nauczycielami, podczas których opowiadałam o polskiej kulturze i porządkowaliśmy wszystko co już wiemy  i czego chcielibyśmy się dowiedzieć.

Czy uczniowie w szkole w Polsce mają przedmiot Sanskryt?

 Dzieci z grupy Starszaków (czyli 10-14-latków) z Gurkul pracowały dziś bardzo intensywnie podczas dwugodzinnych warsztatów i należą im się wielkie brawa za aktywność, kreatywność i wielkie zaangażowanie.   

 Warsztat był kolejnym spotkaniem w ramach szkoleń dla nauczycieli i stanowił pokazową lekcję, z użyciem różnych metod aktywizujących, pobudzających samodzielne myślenie, wyrażanie opinii, generowanie pomysłów. 

Nauczyciele obserwowali a także pomagali mi w tłumaczeniu oraz moderacji grup. A zajmowaliśmy się przygotowaniami do pierwszego spotkania online z polskimi uczennicami z liceum M.Curie-Skłodowskiej w Suchej Beskidzkiej.  Uczniowie zastanawiali się, co im się kojarzy z Polską, co wiedzą, czego chcieliby się dowiedzieć o naszym kraju i ludziach, kulturze etc. a także czego chcieliby się dowiedzieć, nauczyć od swoich kolegów z Polski. 

Młodzież wypisała bardzo dużo ciekawych pytań - na pewno starczy nam tematów na kilka spotkań online. 

Moje ulubione pytania: Czy w Polsce uczniowie uczą się sanskrytu; mleko jakich zwierząt piją ludzie w Polsce, jakie są: narodowy Bóg, kwiat, zwierzę w Polsce :) 

W następnym tygodniu testujemy sprzęt i próbnie łączymy się z Polską oraz kontynuujemy spotkania.  

Dobre szkoły, drogie szkoły ...

Ubiegły tydzień to odwiedziny w tzw. dobrych szkołach prywatnych,  tj. K.R.Mangalam lub DPS (Delhi Public School). Dobre szkoły prywatne to takie, których rodzice płacą za edukację swoich dzieci niemałe pieniądze, np. w K.R. Mangalam miesięcznie ok. 6000 złotych aby mieć gwarancję, że dziecko z wynikiem co najmniej 90 % na egzaminie końcowym w XII klasie dostanie się do dobrego koledżu.

W tej cenie szkoły oferują innowacyjne podejście do edukacji zgodną z obecnymi trendami w nauczaniu, luksusowe wyposażenie (strefy wypoczynku, laboratoria do każdego przedmiotu, sale rozwoju kreatywności oraz wiele przedmiotów ogólnorozwojowych, których nie ma w szkołach państwowych (w rzadkich przypadkach), jak nauka tańca, gry na instrumentach zachodnich, robotyka, "leadership camps", kilka języków obcych, wymiany międzynarodowe uczniów, wycieczki za granicę itp. W K.R. Mangalam już od przedszkola dzieci korzystają z tablicy multimedialnej zamiast tradycyjnej czarnej i kredy. Uczniowie przywożeni i odwożeni ze szkoły są przez flotę prywatnych autobusów. Np. DPS dysponuje 64 autobusami.



Od wielu osób słyszę tutaj, że edukacja w Indiach to wielki biznes. Szkoły, takie jak Mangalam, czy Amity zakładane są zazwyczaj  przez różne domy korporacyjne, jak Reliance albo Aditya Birla Group. Największe grupy zarządzają kilkoma setkami szkół. DPS ma przykładowo  ok. 140 w Indach i zagranicą.

W ramach CSRu wiele z nich oferuje bezpłatną naukę uczniom z warstw słabszych ekonomicznie i dzieciom z różnymi niesprawnościami. W DPS w sectorze 45 w Gurgaon uczy się ok. 1000 takich dzieci korzystając z podręczników i mundurków "pożyczanych" od młodzieży z zmiany porannej. Dzieci korzystają z nowoczesnej infrastruktury szkoły i mają do czynienia z dobrze przygotowanymi do zawodu nauczycielami.

Na zdjęciach poniżej gazetki szkolne w Delhi Public School, zeszyt do matematyki i jednej z uczennic popołudniowej szkoły Shiksha Kendra (centrum edukacji dla mniej uprzywilejowanych ekonomicznie dzieci).